Dapper Schoten is nog geen Noord-Macedonië

Terwijl het HBC waarschijnlijk wel zal lukken om zijn koppositie te behouden en promotie naar de eerste klasse veilig te stellen, moet hekkensluiter Schoten de komende maanden alle zeilen bijzetten om degradatie te voorkomen. In elk geval op papier is het verschil tussen beide ploegen groot. HBC verloor dit seizoen nog geen enkele wedstrijd, terwijl Schoten maar twee duels winnend wist af te sluiten. Bovendien incasseerden de bezoekers in dertien wedstrijden slechts vijf tegentreffers, terwijl Schoten tot op heden met gemiddeld één doelpunt per wedstrijd allesbehalve productief is gebleken.

Om echter op voorhand te spreken van een kansloze missie is in strijd met de universele wet dat ‘behaalde resultaten uit het verleden geen garanties bieden voor de toekomst’. Wie over die wet nog twijfelt, moet maar eens navraag doen bij Roberto Mancini, de geplaagde coach van de nationale voetbalploeg van Italië. De regerend Europees kampioen verloor de afgelopen week tot ieders verbazing van Noord-Macedonië, een voetbaldwerg die we op de FIFA-wereldranglijst pas terugvinden op plek 67, zelfs nog onder landen als Burkina Faso (56), Panama (63) en Albanië (65). Ter vergelijking: Italië neemt plek 6 in, maar is er nu dus voor de tweede keer op rij op het WK voetbal niet bij.

Kan de ploeg van Remco Hoek in het zonovergoten thuisduel op zondag 27 maart eenzelfde rol als reuzendoder spelen? Al snel blijkt van niet. Vanaf de start is duidelijk dat de geelzwarten, die ook nog eens worden geteisterd door blessures, totaal niet zijn opgewassen tegen het veel fittere, snellere en beter georganiseerde HBC. De bezoekers spelen de bal in een hoog tempo rond, benutten uitstekend de flanken en zijn heer en meester over de afvallende bal. Dat resulteert in een nimmer aflatende druk op de achterste linie van Schoten, waar centrale verdediger Robin de Ridder en zijn medestrijders het aanvankelijk nog redelijk onder controle lijken te hebben, maar het na een half uur voetballen toch echt billenknijpen wordt.

Vlak voor rust heeft HBC enkele grote kansen om zeep geholpen en dus tikt de tijd weg in het voordeel van Schoten, wetende dat de bezoekers bij een aanhoudende brilstand wel eens gefrustreerd zouden kunnen raken en achterin steken kunnen laten vallen. Wat de thuisploeg in aanvallend opzicht brengt, heeft echter veel te weinig dreiging om ook maar in de verste verte te mogen hopen op een stunt. Combinerend lukt het Schoten niet om een kans te creëren, daarom verzandt de ploeg in hoge ballen voor de pot. Ook dat werkt niet, omdat de HBC-goalie met zijn 2 meter 10 boven alles en iedereen uitkomt.

Uitgerekend deze doelman breekt vlak voor rust de ban als hij de bal kaarsrecht door het midden schiet, helemaal tot aan het strafschopgebied aan de overzijde, waarna een van de HBC-voorwaartsen de voet er alleen maar tegenaan hoeft te zetten. Het is 0-1 en het HBC-publiek, dat de meerderheid vormt van de pakweg 150 toeschouwers, kan eindelijk opgelucht adem halen. Het is jammer, maar een punt lijkt er dan voor Schoten niet meer in te zitten.

In de wat lome tweede helft nemen de bezoekers met vier doelpunten verder afstand en noteert Schoten slechts één kans, een verdwaalde voorzet van Niels Zeedijk boven op de lat. In negatieve zin speelt linksbuiten Dylan van der Kuijl een hoofdrol door zijn tweede gele kaart te incasseren. Overigens voor een licht vergrijp, maar het past in de berusting van de terechte uitslag om het de verder uitstekend leidende arbiter Gajadien niet aan te rekenen. Ook moet worden aangetekend dat het aan wilskracht bij Schoten deze middag niet ontbrak en de ploeg zijn tegenstander met de nodige bravoure tegemoet is getreden, maar niet bij machte was om echt potten te breken.  

Met de 0-5 zet HBC zijn opmars voort en staat Schoten voor de levensgrote opgave om in de resterende duels pakweg het dubbele aantal punten binnen te slepen dan de ploeg tot dusver heeft gedaan. Dat zal lastig worden, maar is niet onmogelijk. Kijk nog maar eens op YouTube naar die ene verwoestende uithaal van Aleksandar Trajkovski, waardoor de spelers van La Squadra Azzurra het WK deze winter (!) thuis op de bank mogen beleven. Dat zondagsschot maakt één ding klip-en-klaar: de wonderen zijn écht de wereld nog niet uit.