Schoten 1 (zon) - Spaarnwoude 1 (zon)

Ik stond nog maar amper op mijn vertrouwde “werkplek” of de eerste aanval richting Spaarnwoude goal was al ingezet, een pass vanaf eigen helft landde direct achter de defensie van Spaarnwoude, Mitchell Dautzenberg schatte de diepe bal op waarde, glipte langs de centrale verdediger en het volgende moment lag de bal op de lat en helaas er niet net onder. Maar goed Schoten zette de toon.............. dachten wij. Amper een minuut later zag de wereld er al direct anders uit toen Maikel in een zo ‘n lastige situatie kwam dat de bal via zijn voet in eigen goal belandde. Tot overmaat van ramp vloog, kort daarna, nummer twee tegen onze touwen en bleek het Schotenfort plotseling een zandkasteel. De schok was heftig en behoorlijk aangedaan moest Schoten de bakens zien te verzetten. Wat je dan juist krijgt is dat men het voetbal gaat forceren, uit positie gaat lopen en er geen kop nog staart meer in het spel valt te ontdekken. Tussen de rampzalige eerste vijf minuten en zaten er nog veertig om wat terug te doen. Spaarnwoude keeper Patrick Kort wilde nog wel een handje helpen door een aantal keren slecht uit te verdedigen en tot twee, drie keer toe had hier zo maar een goal uit kunnen/moeten vallen, de goal die het zelfvertrouwen weer op peil zou krijgen. Het mocht niet zo zijn en als we al dicht bij scoren kwamen was het juist die zelfde keeper die aantoonde ooit een juiste keuze te hebben gemaakt door keeper te worden, want een aantal malen plukte hij gevaarlijke ballen uit de lucht op pareerde hij met handen en voeten. Schoten was dus af en toe dreigend maar vooral dik onder de maat en toen vlak voor rust Spaarnwoude nogmaals scoorde was de wedstrijd feitelijk gespeeld. Rust 0-3, ga er maar aan staan als niet veel lukt.

Over de tweede helft kan ik kort zijn, geen overtuiging en nauwelijks een kans gecree¨erd. Onze linies speelden niet als een eenheid en het team oogde daardoor als los zand. Een vierde treffer viel na een penalty, die het eigenlijk niet was en de vijfde was een knappe lob van uitblinker Joey Hoogeboom, goed voor drie goals.

Weliswaar bleek het gemis van Marc en Leroy een gevoelig maar niet de hoofdoorzaak. Ook de jongens die vandaag in het veld stonden kunnen veel beter, moeten veel beter, want de komende wedstrijden vragen een optimale inzet. Met het vele balverlies vandaag kom je ook de komende wedstrijden niet weg, meer mannelijkheid in de duels, slimmer voetballen en voor elkaar door het vuur gaan is wat je jezelf moet opleggen. Nog zes wedstrijden te gaan, vier punten voorsprong. Er zijn niet veel clubs die zo de laatste competitiewedstrijden ingaan. Zelf verdiend, nu zelf afmaken, schouder aan schouder. In het veld en buiten het veld zo sterk als een rots.

Zet ‘m op. Bert Buter.