Ed Strobel

Als de wat oudere sporter ontkom je er niet aan terug te denken aan periodes van eind 50-jaren en daarna van de vorige eeuw. Ben begonnen bij Schoten en trainde en voetbalde wedstrijden met altijd de spullen in een lederen koffertje. Moderne sporttassen bestonden nog niet. Mijn plaats was stopperspil. Ik was al lang en was redelijk goed in het wegkoppen van de bal als de tegenstander een hoekschop nam. Verder dan Schoten ben ik nooit gekomen. Ik moest het meer hebben van inzet dan van talent. Ik werd getraind door mensen die er niet meer zijn. Ik herinner me nog dat bij aankomst op het sportcomplex ( lees: oude situatie) we verwelkomd werden door een vriendelijk opaatje die je vriendelijk wees waar je je fiets moest zetten. Uitwedstrijden gingen nooit met de auto want er waren weinig mensen die al beschikten over zo'n vehicle. Het gebeurde soms wel in " de Noord" dat eerst de schapen van het veld gestuurd moesten worden voordat je kon spelen. Ik voetbalde vanaf mijn 9e t/m 19e. Vroeger was je ook lid van een speeltuinvereniging waarbij je deelnam aan onderlinge wedstrijden tegen andere speeltuinen. Ben altijd sportief geweest want daarna ging Ik boksen. Dat heb ik een aantal jaren beoefend en niet onverdienstelijk. Het resulteerde in deelname aan militaire kampioenschappen in mijn Marine-tijd. Heb veel getraind met jongens van het Korps Mariniers. Was de snelste op de stormbaan en tevens de sterkste van mijn peloton. De resultaten van die militaire kampioenschappen hebben weinig opgeleverd. Meedoen was ook leuk. Je kreeg alle gelegenheid je sport te beoefenen. Na mijn militaire Dienstplicht ( '67-'69) ging het sporten gewoon door. Daarna ging Ik hardlopen en nam deel aan prestatielopen. Ik heb diverse halve marathons gelopen waarbij mijn gemiddelde snelheid zo'n 14 a 15 km per uur was. 

Wordt vervolgd....

Ed Strobel