Historie VV Schoten
Hoe het alllemaal begon op een trapveldje bij het Prinsenbolwerk...
Een groep mensen, werkzaam bij de inmiddels verdwenen Werf Conrad aan het Spaarne richt op 4 februari 1910 de voetbalvereniging Schoten op. De vereniging start met zestien leden, het bestuur inbegrepen. H.T. Koolen geeft de eerst aanzet en het thuishonk is " Het Kalf", een trapveldje op het Prinsenbolwerk. Spelen doet de club met een leren knikker, die met een veter is dichtgenaaid. Het doel bestaat uit wat latten met touw aan elkaar gebonden.
September 1910 verbetert de situatie. Schoten treedt toe tot de Haarlemse Voetbal Bond (HVB) en gaat spelen in de 3e klasse van de afdeling. Er wordt een stuk weiland gehuurd van boer Feije voor de wintermaanden. Dit veld - nou ja, veld - ligt aan de Vergierdeweg bij de huidige Vogelenbuurt. Er moet veel avonden worden gewerkt om het veld speelklaar te krijgen. Het veld uitmeten en het aanbrengen van kalklijnen is een flinke klus. Met messen worden de ergste pollen weggesneden en er komen echte doelpalen. Van de beperkte inkomsten - het aantal leden is immers gering - koopt de club een paar ballen en als kleedkamer fungeert de koeienstal. Vooral door fysieke kracht - het voetballen moest nog ontwikkel worden - wordt datzelfde jaar al het kampioenschap behaald. De uit slechts één team bestaande vereniging viert dus het éénjarig bestaan met een promotie naar de 1e klasse van de HVB, de 2e klasse mag na een reorganisatie van de bond worden overgeslagen.
De hele zomer traint het eerste en enige elftal door en dat werpt zijn vruchten af in het volgende competitiejaar. In 1912 kan de kampioensvlag van de 1e klasse HVB worden gehesen. Een geweldige start dus, maar voetbal is op dat moment zeker nog niet volkssport nummer een. Na het tweede jaar gaat buurtclub Wilhelmina failliet en dat levert een aantal goede spelers op zoals de gebroeders Dona, Plet van Britsom, Kees Kuyl, Jan Meenhorst, Jaap Geurts en Henk Voskuil. Een tweede team is daarmee een feit.
Wederom een succesvol seizoen 1912-1913, waarin het kampioenschap van de 3e klasse KNVB wordt behaald. Helaas leveren de promotiewedstrijden niet de gehoopte promotie op. Een tegenvaller, maar alles bij elkaar toch een indrukwekkende start van VV Schoten.
De Eerste Wereldoorlog
Hoewel Nederland niet rechtstreeks betrokken is bij de Eerste Wereldoorlog - ons land is neutraal - worden toch diverse spelers opgeroepen om preventief onze grenzen te bewaken. Er zijn wat noodcompetities, maar de voetbalkracht is uit de club verdwenen. Wat niet verdwijnt, is de sterke vriendschapsband. De hechte binding met de club is mede verantwoordelijk geweest voor het voortbestaan van de vereniging. De jaarlijkse huldiging van jubilarissen met een grote staat van dienst is daar nu nog het bewijs van.
Na de oorlog keren de meest spelers terug. Al in het seizoen 1917-1918 is Schoten wderom kampioen. Nu slaagt het team wel. de zo fel begeerde promotie naar de 2e klasse wordt behaald door een overwinning op Neerlandia. Het promoveren levert weer een nieuw aantal leden op. De vereniging groeit gestaag en telt 93 leden in 1919. Vijf elftallen spelen mee in de competitie. Schoten draait goed mee in de 2e klasse en in het seizoen 1919-1920 loopt Schoten op het nippertje het kampioenschap mis. Met een punt verschil is RCH de sterkste.
Het winnen van de NVB-Beker
Het winnen van de NVB-beker (tegenwoordig de KNVB-beker) is een absoluut hoogtepunt. In deze competitie strijden 72 teams om de hoogste eer. Een uitzonderlijk sterk team, wellicht het sterkste in de geschiedenis van VV Schoten, zorgt voor dit unieke resultaat.
Het uitblijven van de promotie naar de 1e klasse zorgt voor het vertrek van diverse goede spelers naar de buurverenigingen EDO en RCH. Daarnaast emigreren Nap Dona en Plet van Britsom naar Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Na de vete jaren komt er een terugval. Schoten moet regelmatig vechten tegen het degradatiespook. Uiteindelijk gebeurt het dan toch. Na negen jaar in de 2e klasse komt Schoten tegen H.R.C. (uit Den Helder) tekort en belandt in de 3e klasse.
Met wisselend succes speelt de club jarenlang in de 3e klasse, maar het niveau van de bloeiperiode wordt nooit meer gehaald. de oorlogsjaren 1940-1945 gooien wederom roet in het eten. Diverse spelers moeten als dwangarbeider voor de Arbeitseinsats naar Duitsland. En we halen zodoende niet ons niveau. De nood is hoog in Nederland. Er is gebrek aan kolen, aan brandstof. Buurtbewoners sloep het clubhuis, de kleedkamers en doelpalen. Diverse kachels in Haarlem-Noord zijn zo van Schoten-hout voorzien. Na de oorlog is het uithuilen en opnieuw beginnen.
Het complete verhaal staat in het prachtiige jubileumboek (zie omslag bovenaan deze pagina) dat is verschenen naar aanleiding van ons 100 jarig jubileum in 2010. Er zijn nog een paar exemplaren beschikbaar. Voor meer info: Jaap de Bok, [email protected]
Wij hebben ons eeuwfeest flink gevierd. De terugblik op alle festiviteiten kunt u hier teruglezen.
