SCHOTEN – D.I.0. 9-0

Voorafgaande aan de wedstrijd was bij de Schotenaanhang [oh wat was het leuk om oud spelers als Jan Blankenstein en Ton van Oosten weer eens op ons sportpark te mogen verwelkomen] sprake van een lichte spanning. Niet zo gek natuurlijk omdat, als het mee zat, het kampioenschap kon worden binnengehaald. Zo ver kwam het niet, Beverwijk won, eigenlijk zoals viel te verwachten, eveneens. Dus nog maar weer een weekje in het ongewisse leven. Wel met vier punten voorsprong!                                                                                                                              
Bloedstollend werd het nooit vanmiddag, getuige de einduitslag. Interessant wel. Schoten speelde beheerst voetbal met veel beweging, waardoor de ene combinatie na de andere over het veld rolde. DIO overwegend toekeek, maar toch vooral in het eerste deel van de wedstrijd nog voldoende alert speelde en ten gevolge van wat onvermijdelijke foutjes in de passing bij ons [we zijn ten slotte geen Barcelona], enige kansjes wist af te dwingen. In de eerste vijf minuten creëerde Schoten al direct twee mogelijkheden, het was echter DIO dat in de 6^e minuut oog in oog met onze keeper Daniël Jonkman wist te komen. Dat Daniël een van de beste keepers van de afdeling is maakte hij direct duidelijk en hield de bal uit de goal, iets wat verder in de wedstrijd nog een aantal keren gebeurde. Schoten antwoordde onmiddellijk, toen Donny Koning, goed bediend door Leroy Krind, net over schoot. De wedstrijd ontwikkelde een aardig niveau, doordat zowel Schoten als DIO vooral probeerden te voetballen. Wel werd opnieuw duidelijk dat zodra Schoten de balcirculatie opvoert we levensgevaarlijk zijn. Een snelle ingooi op Sjoerd Auwerda en zijn op maat gegeven voorzet belandde precies op het hoofd van Dylan Peperkamp, die de bal in de touwen joeg. 1-0. Onvervaard bleef Schoten aanvallen en bijna was het linkerverdediger Michiel de la Mar die de 2-0 aantekende, zijn schot ging een metertje naast. Niet dat van Leroy, een werkelijk formidabel schot van zo ‘n 28 meter, liet de DIO keeper volstrekt kansloos. 2-0. DIO rammelde nog een keer aan de Schotenpoort maar Daniël bleef cool. Was de 2^e goal een juweeltje, de 3^e mocht er ook zijn. Middels flitsend voetbal van Sjoerd, Donny en Dylan werd het 3-0. Vijf minuten later was feitelijk de wedstrijd in de 35^e minuut beslist toen opnieuw Dylan aan het eind van een snelle combinatie stond en zijn derde treffer aantekende. 4-0.

Zoals zo vaak is de rust meestal een storende factor en het ritme is er dan even uit maar toch speelden wij goed genoeg om elk moment weer tot scoren te kunnen komen. Het eerste kwartier van de 2^e helft verliep echter doelpuntloos, maar de volgende 15 minuten leverde direct de 5^e goal op, na een vlotte combinatie tussen Donny, Dylan en Sjoerd, de laatste scoorde knap. Krachtpatser Leroy stond zijn plaats af aan Lennaert, die zich moeiteloos aanpaste binnen het team, dat overigens wel slordiger en trager begon te spelen. Terwijl juist in dit soort situaties je, je eigen doelstelling moet bewaken, bijvoorbeeld ten koste van alles de nul houden en je passingkwaliteiten bevestigen. Het laatste kwartier kreeg Donny zijn verdiende rust, niet scorend ditmaal, maar door keihard te werken voor het team weer van grote waarde. Het laatste kwartier liep het compleet leeg bij DIO, de conditie bleek totaal ontoereikend voor de volle 90 minuten. Sjoerd tikte beheerst nummer zes binnen en invaller Rick Prins gaf nog even zijn visitekaartje af door goal 7 en 8 te scoren en omdat Dylan het helemaal naar zijn zin had vanmiddag was de ontluistering bij DIO compleet. Van DIO gaf een speler er zomaar de brui aan en pikte een ander zijn 2^e gele kaart op. Negen goals tegen en eindigen met negen spelers  past feitelijk niet bij deze traditionele sub topper in de vierde klasse [maar nu even niet]. Het Schotenteam kende vanmiddag geen enkele zwakke plek en won uiteindelijk zeer overtuigend.                                      

Alle Schotenaren moeten nog tenminste een weekje geduld hebben. Zondag wacht HBC uit, geen makkelijke tegenstander maar me dunkt met de bewezen kwaliteiten mogen, nee moeten wij uitstralen alle vertrouwen te hebben in een goede afloop door alle goede elementen van vandaag mee naar Heemstede te nemen. Ik kan niet wachten.

Met vriendelijke sportgroeten, Bert Buter.