Schoten 2 - Spaarnwoude 2 (zon)

Op deze vroege zondagmorgen was het al een drukte van belang. De begeleiding wilde na de resultaten van de afgelopen weken iets terugdoen voor de spelers van het tweede elftal. Er werd besloten een ontbijt te regelen voor de mannen en aangezien we een grote groep hadden werd er om half tien gegeten. Het was gezellig en er ontstond iets van een groepsgevoel dat we graag zien,geblesseerden en spelers hadden het met elkaar naar hun zin. Er werd vroeg omgekleed voor de foto's van het tweede. Daarna vertelde Christiaan de opstelling en werd de serieuze voorbereiding gestart.

De wedstrijd begon en we drukten de tegenstander meteen diep terug op hun eigen helft en hadden een paar knappe kansen. Spaarnwoude kwam er niet aan te pas en het was wachten op de goal van schoten. Na de eerste wedstrijden bleek dat we geen moeite hadden met doelpunten maken alleen deze eerste helft haperde de machine even.

De ruststand was derhalve 0-0 en daar was Spaarnwoude meer dan tevreden over. De tweede helft gaf hetzelfde spelbeeld, een sterker Schoten en Spaarnwoude dat hoopte op een counter. Na twintig minuten werd er gevlagd voor buitenspel door gelegenheidsgrensrechter Dennis maar zonder aarzeling zei de scheidsrechter doorgaan. Het een op een gevecht zou Roy verliezen en plots stonden we uit het niets 0-1 achter.

Er waren nog protesten bij de scheidsrechtermaar die nam niet eens de moeite om langs te komen en te praten. Aangezien wij op een lijn stonden met de grensrechter wisten wij dat hij er helemaal naast zat, het was zeker twee meter buitenspel.

Wat daarna volgde ging nergens meer over, we speelden een soort trechter voetbal. Alles ging maar door het midden en iedereen wilde zijn goaltje mee pakken.

Het breed houden van het veld (om knappe voorzetten te geven) was weg en de balsnelheid daalde doordat we steeds een man wilde uitschakelen.

Tien minuten voor tijd werd een alles of niets offensief ingezet met vier spitsen en twee man er kort achter. In de een en negentigste minuut was het eindelijk raak, uit een prima steekpass van Ihsan scoorde Nick de meer dan verdiende gelijkmaker.

Hun grensrechter stond te vlaggen maar ook die werd niet gehoord. Feit blijft dat je altijd in je eigen voetbalfilosofie moet blijven geloven en niet denken ik doe het wel alleen.

Laat dat de les zijn geweest van de dag en volgende week tegen het onderaan staande Olympia toch weer de volle winst te pakken.

Ihsan heeft in deze wedstrijd zijn enkelbanden gescheurd en zit in het gips. Extra zuur voor hem, omdat hij juist voor twee weken op vakantie gaat, beterschap van ons allen.

Milko Pieters