Een wedstrijd met twee helften en twee gezichten!!

Direct na de aftrap pakte Schoten haar zaakjes goed aan en zette, vanuit een goede organisatie, direct druk op het hoog geplaatste FC Den Helder. De honger naar punten was goed zichtbaar bij de Geel- Zwarten. Het eerste kwartier was Schoten de bovenliggende partij al schemerde het wel al door, dat de club uit Den Helder over een bewegelijke voorhoede beschikt. Met name hun nummer 7(Tom van Zandwijk?) en 17(Dylano Vital?) bleken al snel lastig te beteugelen.

Voorin bij Schoten spatte het echte gevaar er nog niet vanaf. Lennaert startte wat timide en liet zich de bal iets te eenvoudig afpakken en ook Wesley Lamars, Dylan v. d. Kuil en Sven Bonhof toonden hun goede wil maar met onvoldoende “bite”. Het eerder vermelde duo van de FCDH gaven hun visitekaartje af. Schoten keeper Thijs Hofman haalde eerst een gevaarlijk voorzet eruit en bleek vervolgens 1 op 1 de baas. Schoten bleef echter, mede gesteund door een felle koude meewind, goed meedoen. Wat er eigenlijk nog aan ontbrak was 100% gaan voor de fifty – fifty ballen en volop de strijd aangaan door ook “vuile” meters te maken en de tegenstander daarmee onrustig te maken. Kost veel kracht maar is wel de investering in winnen. Tussen de 20^e en 30^e minuut perste Schoten er hun beste periode uit. Twee corners, een vrije trap en een afgekeurde goal, wegens buitenspel waar ik twijfels over heb en dat door Jeroen Gulliker (zeer objectief) werd bevestigd. GEEN buitenspel. Verder zocht Dylan v.d. Kuil het doel, na een pass van Robbert Bolwijn, een meter of vijf te hoog. Natuurlijk deed FCDH fors mee en een schot van Bas van Steenvoorn vloog rakelings over. Schoten nam toch in de 36^e minuut de leiding. Op een wonderschone manier profiteerde Lennaert van een misverstand tussen een verdediger en keeper Jelmer Philip. De bal stuiterde en op zo’n 30 meter afstand en puur op gevoel verdween de bal achter de zich eerder aanbiedende Helder doelman Philip. Dit tot grote vreugde van alles dat Schoten was. FC Den Helder ging stug door en was het goed dat Thijs zeer alert was bij tegenstoten van FCDH. Onze verdedigers knokten uit man en macht om de 1-0 de rust in te loodsen. Loodsen kunnen ze in Den Helder natuurlijk ook en dat bleek in 43^e minuut toen de sterke nummer 17 zijn constante dreiging verzilverde met de gelijkmaker. Rust 1-1.

Voor de Schotenspelers en trouwe supporters, nu met de bijtende wind tegen, was het afwachten hoe de wedstrijd verder zou verlopen. Er was tevredenheid in de bestuurskamer en waarschijnlijk ook in de kleedkamer. De aftrap werd echter ongekend en nooit vertoond, nadat de zeer goed fluitende scheidsrechter Bogards de bal vrijgaf lag ie 3 seconden later bij ons in het net. Thijs stond bij wijze van spreken zijn sokken nog op te trekken of de bal, gedragen door de wind en een groot portie schotzuiverheid, werd in één trap door aanvoerder Wouter Philip achter Thijs geplaatst, 46^e minuut 1-2. Dylan was achter gebleven in de kleedkamer en Alpay Kilic maakte zijn opwachting. Schoten kreeg zo’n opdoffer dat het spel onsamenhangend werd en uitgevoerd door te veel spelers die hun overtuiging compleet kwijt waren. In de 60^e minuut maakte Wesley plaats voor Anil Kilic die doorgaans nog wel eens voor de nodige reuring zorgt.  Dit lukte bijna toen Lennaert zijn inzet door keeper Philip in extremis uit de goal zag ranselen. Kort daarna stortte Schoten in.

Middels vier dodelijke  minuten  65^{e (nummer 7)} , 68^{e (nummer17)}  , 75^{e (nummer 13)}      en tot slot bepaalde Wouter Philip, via een strafschop, de eindstand in de 78^e minuut op 1-6. De teleurstelling was enorm en voelden spelers en trainers zich ontredderd. Als we er een nachtje over geslapen hebben kijken we toch terug op een goede 1^e helft, maar ook op de kwetsbare punten: ons hoofd verliezen, uit je taak gaan lopen en een beetje te snel narrig worden. Dat het ook anders kan toonden m.n. Robin de Ridder en Robbert Bolwijn die onverdroten doorgingen. Ook Joey speelde goed maar leidt aan de eerder genoemde narrigheid. Een andere oorzaak is natuurlijk de blessure van onze keeper die (makkelijk gezegd achteraf) al veel eerder had moeten afhaken, deze beslissing toont vooral zijn vechtersmentaliteit aan en is wat mij betreft zowel aanvaardbaar als een les.

Bert Buter.