DSOV-DSS-exit: winst Schoten JO17-1 en JO15-1

De JO17-1 speelde deze zaterdag uit in Vijfhuizen bij DSOV. Lekker, verzamelen om 09:00 uur, rond 08:30 uur de deur uit, aftrap gepland om 10:30 uur. Geen onbekende aanvangstijd voor deze kantoortijger. Daar ligt hij (door de weeks) niet wakker van, noch van een beetje wind of kou. Wie daarop kijkt is een kniesoor. Veldvoetbal is een buitensport. Daar horen zeker ook de natte, koude en winderige (atmosferische) elementen bij. Zo ook een beetje pijn leiden. Het is daarbij interessant te zien hoe teams omgaan met de (weers)omstandigheden en speltactieken daarop aanpassen. Bijvoorbeeld door het spelen van lange ballen op de spitsen wanneer de wind in de rug is, veld lang of juist kort houden, hoe los je het verdedigend op, of kort combinatiespel over de grond als de wind tegen het gezicht de contactlenzen weg- en de natte neus leegblaast of gewoon iedere bal zo ver mogelijk wegtrappen en vertrouwen op hogere machten. Mouwen opstropen en aan de bak. Niets tegen een mooie pot in een lentezonnetje, de eerlijkheid gebied te zeggen dat daar het geel-zwarte tenue ook het best in uitkomt, maar een beetje Sturm und Drang heeft dus ook wel wat. In deze wedstrijd kwam echter de wind van opzij en het veldspel van de JO17-1 was niet om aan te zien. Er werd gekozen voor laatstgenoemde spelvariant. Daarbij kan een oorzakelijk verband met de gewijzigde opstelling niet worden ontkend. Het voetballend vermogen in de persoon van Wouter werd naar de achterste lijn gedirigeerd om naast Nathan in het centrum het beton te vlechten en Sven werd van de laatste lijn naar de spitspositie verplaatst om zijn drieluik van de week daarvoor te herhalen. De bananen agenten (een tactisch 007 spel op het GYM) uit elkaar dus. De JO17-1 wist zich geen raad met de weersomstandigheden, terwijl trainer Jan de boel zo goed op de rails lijkt te hebben. Aardige wedstrijden met behoorlijk veldspel hebben al een paar overwinningen opgeleverd voor deze bedrijvige en prettige groep, waarbij alleen de onderlinge coaching wel een ondergeschoven kindje blijft. De tegenstander ging, getooid in bonte tenues, beter met de omstandigheden om. Met goed veldspel dat zich grotendeels afspeelde op de Schoter helft dwongen ze bijna twee handen vol aan kansen af. Schoten kwam niet verder dan tegenhouden en het wegschieten van de bal (soms naar eenzelfde kleur). In niet dwingende volgorde hielden het aluminium, de verdediging en de keeper DSOV van scoren af. Sven wist gebruikmakend van zijn extreme snelheid bij een spaarzame uitbraak desalniettemin toch de rust- en eindstand 0-1 koelbloedig aan te tekenen en de wedstrijd dood te maken. Dat was voetballend het enige hoogtepunt. Het team verdient daarentegen wel een compliment voor de tomeloze inzet en dito energie waarmee de vroeg verkregen voorsprong werd verdedigd. Player of the match was voor mij keeper Wesley. Op momenten dat de geel-zwarte betonnen muur toch viel, verrichtte hij een aantal zeer fraaie reddingen!

 

De JO15-1 mocht (bijna) aansluitend thuis aantreden tegen DSS. Snel naar het Haarlemse. De Hagen motor draaide in de door de heer Pelser geleide wedstrijd weer goed. Dat werd echter wel aangedreven door een handvol dragende spelers. Ook hier was het samenspel als team niet al te best. Het waaide weliswaar wat, maar bijvoorbeeld veel minder dan het in het platte Vijfhuizen. En daar combineerde de thuisploeg er ook lustig op los. Het valt op dat veel bezoekende ploegen vaak verder zijn ontwikkeld in het combinatiespel. Dat gold overigens niet voor de bezoekers van vandaag. Het verschil tussen beide JO15-1’s was te groot. De ruststand via Damian, Rayan en Tristan was al snel bereikt. De score had nog hoger kunnen uitvallen wanneer de nummer 9 iets meer aandacht zou hebben gehad voor de hem omringende vrijstaande spelers. Zo stond Sem een paar keer akelig vrij om af te drukken, maar hij werd niet (tijdig) aangespeeld. Toen dat in de tweede helft wel een keer gebeurde, scoorde hij met een fraaie trap bijna. De ‘valse’ nummer 9 vond ik dit keer Player of the match. Dat was niet alleen vanwege het ‘Ronaldo-tje’ en het Mané-tje, maar de wijze waarop hij over het hele veld te vinden was. Er werd verdedigend en aanvallend zo veel energie in de wedstijd gestopt dat hij alleen onreglementair kon worden afgestopt. En dat werd niet altijd gezien door de overigens zeer vriendelijke en altijd geïnteresseerde scheids. Het is deze, meermaals tot meest waardevolle speler gekroonde speler van het eerste elftal (lang geleden), vergeven. Hij floot verder een strakke wedstrijd, op het vlak voor tijd onterecht wegzenden van voornoemde Player na dan. In de tweede helft werd gelukkig na een paar kansen en moedig aandringen van de tegenstander op het goede moment nog twee keer gescoord. Altijd goed om van een grote katholieke vereniging te winnen. Tijd voor weer een vreugdedansje (hopelijk geen Theresa May-tje) onder de douche, d.w.z. voor de drie spelers die daar gebruik van maakten. Complimenten wederom voor trainer Nick. Op naar het volgende avontuur!