Ploeterend Schoten verliest sleutelduel

Twee ploegen uit de onderste regionen tegen elkaar. Dat is altijd spannend, maar niet altijd even oogstrelend. Het treffen Schoten-KDO op zondag 21 november vormde daarop geen uitzondering.

Voorafgaand aan de wedstrijd, die vanwege de aangescherpte coronaregels zonder publiek moet worden afgewerkt, is coach Remco Hoek van Schoten nog vol goede moed. Een peptalk na de zeperd tegen HBC (0-7) van vorige week? Dat vindt hij niet nodig. ‘De sfeer is goed. We hebben lekker getraind. Ik ga ervan uit dat we vandaag de drie punten pakken.’

Toch komt KDO verrassend goed uit de startblokken. De ploeg is net als Schoten een laagvlieger in de tweede klasse C, maar heeft met Wessel Kleyn en Jesse Stange de nodige kwaliteit in huis. KDO komt in het eerste halfuur tot een handjevol kansen. Vooral de watervlugge Stange ontdoet zich regelmatig van zijn directe tegenstander. Schoten stelt daar aanvankelijk weinig tegenover. Het spel is rommelig en onnauwkeurig. De balvaste Hernan Noorman en Robin de Ridder worden maar mondjesmaat aangespeeld. Daardoor komen ook de voorwaartsen Sjoerd Auwerda en Dylan van der Kuijl niet lekker uit de verf. Een groot aantal passes eindigt over de zijlijn. Er is veel balverlies over en weer, wat tot het einde van de wedstrijd zo zal blijven.

Desondanks zijn er voor rust twee goede kansen voor Schoten. Tristan Horn krijgt van dichtbij een ideale mogelijkheid om de score te openen. Even daarna wurmt de fysiek sterke Wesley Treffers zich langs twee tegenstanders. Hij komt oog in oog met de doelman, maar ziet zijn inzet gepareerd.

Tijdens de rust ziet oud-voorzitter Piet Hes het nog wel zitten. ‘Het is geen wedstrijd om te verliezen’, zegt hij. ‘We spelen nu naar de kantine toe, dat is altijd een mentaal voordeel.’ Halverwege het tweede bedrijf lijkt het muntje voor Schoten daadwerkelijk de goede kant op te vallen. Eerst schiet Auwerda de bal van zestien meter rakelings naast. Daarna heeft Treffers na goed doorzetten van diezelfde Auwerda de 1-0 voor het intikken, maar de bal wordt ternauwernood van de lijn gehaald.

Dan gebeurt er een tijd niets en daalt het spel tot een bedenkelijk niveau. Met een kwartier te spelen lijkt een doelpuntloos gelijkspel in de maak. Maar dan, als een donderslag bij heldere hemel, wordt in minuut 77 uit een slecht verwerkte vrije trap 0-1 binnengetikt. Wat rest is nóg meer trekken en sleuren, terwijl de ene na de andere kansloze bal door de lucht vliegt en het spel door kleine overtredingen regelmatig stil komt te liggen. Zodoende laat Schoten de wedstrijd uit handen glippen, al blinkt het elftal uit door zijn tomeloze wilskracht die tot de laatste snik zal aanhouden. Dat de degelijk keepende Germain Ebbeling kort voor tijd hopeloos onder een voorzet duikt en zo hoogstpersoonlijk verantwoordelijk is voor de 0-2, is slechts voor de statistieken.

Het eindsignaal na zo’n 95 minuten ploeteren voelt op deze koude herfstmiddag aan als een verlossing. Terwijl de schemering flauwtjes intreedt, loopt het elftal van Hoek gelaten van het veld. De spaarzame toeschouwers die met Corona-check en polsbandje toch de wedstrijd hebben mogen bekijken, haasten zich naar de kantine. Het rood-witte lint voor de toegang tot het complex wordt opgevouwen, de ballen gaan weer in het hok.

Uit de kleedkamer van de bezoekers klinkt gezang. Dat geluid is, terwijl we over de Vergierdeweg naar huis lopen, nog tergend lang te horen.